Ale za to niedziela...była świąteczna ;)

Weekend był, spacery też i wywiad dla radia również :) Wszystko bardzo miłe i mega energetyczne.

Aura sprzyja, mimo, że robi się coraz chłodniej. Kolejni uczestnicy spacerów dopisują i już za mną 7 spacerów. 3majcie kciuki za pogodę i za kolejnych spacerowiczów :) Wiem, jak to jest kiedy leje jak z cebra i nawet nosa nie chce się wyściubić. Że wyjściu na spacer to już nie wspomnę ;) 

Dzisiejsze "dreptanie" było zaplanowane w kierunku na Saską Kępę, ale poszłyśmy w zupełnie innym:) Jakim? Moja spacerowiczka zaproponowała: "Chodź pójdziemy poszukać oznak świąt w witrynach sklepowych. Może będą jakieś czady!!" No i tak zrobiłyśmy. Czadów jakiś nie było. Witryny były pt. "szału nie ma, d...y nie urywa" (cytując mojego kolegę), więc lekko rozczarowane porzuciłyśmy w końcu przyglądanie się im. Ale było zaskoczenie i to dla nas obu.

A. (to już 3 A. w tym tygodniu) znam już od ponad 4-ech lat. Mamy za sobą mnóstwo rozmów, szalone wyjazdy i ciekawe dyskusje. Ale dzisiaj okazało się, że jeszcze tyleeee o sobie nie wiemy. I to było coś nowego i świeżego w naszej relacji :) 

A. to kobieta z tzw. biglem i zacięciem artystycznym. Fajne pomysły to jej specjalność, a także nauka rysunku i od jakiegoś czasu wyplatanki z surowców wtórnych, z których to tworzy cudeńka. Jak sobie myślę o niej, to jest człowiekiem czynu i wszelkiej aktywności. Podróżniczka z plecakiem (w tym roku  odwiedziła Rumunię, w zeszłym Bułgarię), wielbicielka Tatr, teatru, dobrego towarzystwa i kąpieli w mazurskich jeziorach. Z nią nigdy się człowiek nie nudzi. 

Ewidentnie w naszym dzisiejszym spacerze dominowała i przewijała się Warszawa w różnych odsłonach. Spacer ostatecznie powiódł nas przez Marszałkowską, potem Nowy Świat, Browarną w dół i Tamką do góry, żeby skończyć na Ordynackiej. I był Uniwersytet Warszawki i Tyrmand w tle, Czuły Barbarzyńca, Złota Kaczka i muzeum Chopina. Dodatkowo A. odkryła przede mną nieznany mi dotąd sekret warszawski - pokazała miejsce, gdzie kiedyś w Wwie można było zlecać "pchnięcia nożem", zazwyczaj ze skutkiem śmiertelnym ;) Obecnie mieści się tam kancelaria, sklep chyba mięsny i jakieś biuro :) Mam nadzieję, że nie kontynuują działalności ;) 

W trakcie spaceru przewijały nam się różne realia życia codziennego. I kończyłam go z taką refleksją, że ludzie naprawdę mają potrzebę porozmawiania. Że chcą, aby ich ktoś wysłuchał. A przez to czasami okazuje się, że można komuś pomóc. 

A. - bardzo dziękuję Tobie za poświęcony czas, włóczęgę ulicami i różne cudowne opowieści :) 

Dla Was taki przedświąteczny prezent: fotki z ulic Wwy (oczywiście dekoracji)